آشنایی با موسیقیدانان ایرانی

مرتضی‌خان نی‌داود ساخته‌های زیادی از پیش‌درآمد، چهارمضراب، تصنیف و رنگ دارد و از نسل اول آهنگسازان موسیقی ایرانی محسوب می‌شود. موسیقی مرغ سحر، آتشی در سینه دارم جاودانی و ماه من، شاه من از اوست.

ممکن است پیش‌درآمد سابقه‌ی قدیم‌تری داشته باشد، چنانکه در ردیف موسیقی که مخبرالسلطنه از روی سه‌تار منتظم‌الحکما نوشته، در قسمت همایون، قطعه‌ای است به نام پیش‌درآمد محمدصادق‌خانی. اما آنچه مسلم است مبتکر پیش‌درآمد به سبک امروز، درویش‌خان است.

در وصف او همین بس که به او لقب خداوند تار داده‌اند و او را تأثیرگذارترین نوازنده تار اواخر قاجار دانسته‌اند.

طاهرزاده در مورد سبکش می‌گوید: گذشتگان دو تحریر بیشتر نداشتند، من سعی کردم تنوع تحریر پیدا کنم و از همه مهم‌تر چون با فونوگراف سروکار داشتم و صدای خود را می‌شنیدم، در صدد اصلاح نواقص آوازم برآمدم...

در سال 1251 در یکی از خانواده‌های متوسط شهر تهران به دنیا آمد. پدرش حاجی بشیر اهل طالقان بود و به موسیقی آشنایی اندکی داشت و سه‌تار می‌نواخت...

باقرخان رامشگر، اهل اصفهان و از شاگردان موسی کاشی و داماد آقاحسینقلی است ...

برجسته‌ترین اجرا کننده سه‌تار، میرزاعبدالله، پسر علی اکبر، و شاگرد پسرعموی خود آقا غلامحسین است ...

محمدصادق سرورالملک ملقب به رئیس از نوابغ موسیقی در زمان خود بوده و علاوه بر سنتور در نواختن دیگر آلات موسیقی، از جمله سه‌تار و پیانو مهارت داشته است. او نخسین کسی است که تغییر کوک را در پیانو، به طوری که اجرای نواهای ایرانی با آن امکان‌پذیر باشد مرسوم کرد.

آقا غلامحسین برادرزاده آقا علی‌اکبر فراهانی است که تار و ردیف موسیقی را از ایشان فراگرفته و به فرزندان آقاعلی‌اکبر انتقال داده است. او پنجه و مضرابی سریع و تند و ریزی مرتب و متوالی داشت که شنونده‌ای که از خارج مجلس می‌شنید گمان می‌کرد آرشه روی سیم می‌کشند.