این کار بهتر است توسط تعمیرکاران ساز، سازندگان یا نوازندگان آشنا به انداختن پوست تار انجام شود، اما هنرجویان مبتدی هم می‌توانند این کار را زیر نظر مدرس آزمایش کنند. قسمت ضخیم‌تر پوست بهتر است در سمت نقاره قرار گیرد، سطح مودار پوست باید به سمت بیرون قرار گیرد و پوست به صورت طولی روی نقاره و کاسه قرار گیرد. پوست را چند ثانیه در آب خنک فرو برذه و خیس کرده و سپس آن را کاملا خشک می‌کنیم. سریش را ابتدا دور دهانه نقاره می‌مالیم و پوست را روی آن می‌کشیم و اضافه آن را می‌بریم. پس از حدود 10 دقیقه سریش را دور دهانه کاسه مالیده و پوست را دور کاسه می‌کشیم و قسمت‌های اضافی را می‌بریم. در جایی از پوست که قرار است خرک قرار گیرد به اندازه یک سانتیمتر پوست را فشار می‌دهیم تا به داخل رود و هوای کاسه کمی تخلیه شود. در تمام مراحل پوست باید خیس باشد و اگر خشک شد با پنبه نمناک مجددا آن را مرطوب می‌کنیم. پوست‌های مرغوب معمولا صاف، شفاف و بدون لکه چربی  هستند و حداقل یک سال از عمر آن باید بگذرد. (منبع: نکاتی پیرامون پوست تار و شیوه انداختن آن، حسین عزیزی)