سطوح آموزش موسیقی معمولا به سه دوره مقدماتی (مبتدی)، متوسطه و عالی (حرفه‌ای) تقسیم می‌شوند و کتب آموزشی، کلاس‌ها و یا فیلم‌های آموزشی معمولا بر این اساس طبقه‌بندی شده و به هنرجویان ارایه می‌شود. تداوم و پیوستگی در یادگیری موسیقی، متوسط ساعات تمرین روزانه، آشنایی به تئوری موسیقی، آشنایی به ردیف موسیقی ایرانی، اطلاعات عمومی از تاریخ موسیقی ایرانی و موسیقیدانان از جمله شاخص‌های سنجش سطح نوازندگی اشخاص است.

سطح مبتدی: هنرجویانی که حداکثر بتوانند سه قطعه با ساز بنوازند، نت‌ها را روی ساز پیدا کنند و بین یک هفته تا 3 ماه آموزش موسیقی دیده باشند، مبتدی محسوب می‌شوند. افرادی که به یادگیری نوازندگی علاقه داشته و در آستانه شروع یادگیری هستند نیز در این سطح طبقه‌بندی می‌شوند.

سطح متوسطه: هنرجویانی که یکی از کتب معمول آموزش موسیقی یا یکی از دوره‌های آموزشی سازگاه برای سطح مبتدی را به اتمام رسانده باشند، تا حدودی به ارزش زمانی نت‌ها، کسر میزان، کوک ساز، تعدادی از تکنیک‌های مضرابی، تعدادی از گوشه‌های ردیف موسیقی، تعدادی از فرم‌های موسیقی مانند چهارمضراب، پیش‌درآمد، تصنیف و … آشنایی داشته باشند، سطح متوسطه محسوب می‌شوند.