توضیحات
کتاب تاریخ تحول ضبط موسیقی ایران
کتاب تاریخ تحول ضبط موسیقی ایران گزارشی است از تاریخ ضبط موسیقی در ایران. در این کتاب به دیدار آزمایشگاه‌های پیشگامان فن ضبط صدا می رویم و با کوشش پیگیر مخترعان برای ضبط صدا روی یکی از نرم‌ترین ماده‌ها (موم) تا یکی از سخت‌ترین آنها (لوح فشرده) آشنا می‌شویم. شرح کوشش پژوهشگر در کار بازیافت آثار موسیقی قرن گذشته و سال‌های ابتدای این قرن از روی استوانه‌ها و صفحه‌های قدیمی و رهنمودهایی که برای نگهداری و استفاده‌ی درست از دستگاه‌های صوتی ارائه می‌کند این کتاب را خواندنی و کاربردی کرده است.
بریده‌ای از مطالب کتاب
دستگاه فنوگراف (با استوانه مومی)، از اولین اختراعات در حوزه ضبط صدا است. فنوگراف توسط یک آمریکایی به ناصرالدین شاه در سفر سومش به اروپا در سال 1268 شمسی معرفی می‌شود. با فنوگراف، صدا و آثار صوتی هنرمندان معدودی ضبط شده که تا سال 1275 (پایان سلطنت ناصرالدین شاه) ادامه داشته است.
از حدود سال 1277 کم‌کم دستگاه‌های ضبط صدا در خانه اشراف ایرانی هم یافت می‌شود. آثاری از نی نایب اسدالله، سنتور محمدصادق خان، سنتور و آواز میرزا حبیب سماع حضور و تار آقا حسینقلی جزو اولین آثار ضبط شده موسیقی ایرانی بر روی لوله‌های مومی است. در سال 1278 شمسی از صدا و آواز عارف قزوینی هم چند به اصطلاح لوله (مومی) گرفته می‌شود.
بیشتر بخوانید: معرفی کتاب تاریخ تحول ضبط موسیقی ایران
آثار ضبط شده موسیقی ایرانی
در معرفی کتاب تحول ضبط موسیقی در ایران همین بس که فهرست دقیق و علمی از آثار موسیقی ضبط شده در ایران در سال‌های مختلف به خوانندگان ارایه می‌دهد. در فاصله زمانی 1277 تا 1337 شمسی (1899 تا 1959 میلادی) 22 نوبت ضبط صفحه توسط کمپانی‌های خارجی از موسیقی ایرانی به عمل آمده است. آمار ضبط صفحه تا پیش از جنگ جهانی اول به بیش از 1000 روی صفحه می‌رسد. همچنین با لحاظ کردن صفحه‌های فارسی ضبط شده در قفقاز، عثمانی و هند، این رقم به 2000 روی صفحه می‌رسد. با این وجود تاکنون حدود 1500 صفحه شناسایی و تعداد کمتری دیجیتال شده است. حداکثر 3200 صفحه 78 دور شامل 350 صفحه یکرو و 2850 صفحه دورو از ایرانیان ضبط شده که حدود 300 ساعت موسیقی است.
این کتاب توسط موسسه فرهنگی – هنری ماهور منتشر شده است. برای خرید کتاب از فروشگاه سازگاه – تخصصی هنر و موسیقی – اقدام کنید.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.