چهارمضراب در سنتورنوازی
نوید مسجدی2021-08-14T11:04:58+04:30چهارمضراب یکی از فرمهای موسیقی ایرانی است که در سنتورنوازی کاربرد و تنوع زیادی دارد. در این مطلب درباره آن میخوانیم
چهارمضراب یکی از فرمهای موسیقی ایرانی است که در سنتورنوازی کاربرد و تنوع زیادی دارد. در این مطلب درباره آن میخوانیم
حبیب قدر ساز خود را زیاد میدانست، ولی در همان زمان رئیس اداره موسیقی میگفت باید سازهای ایرانی را شکست و دور ریخت ...
در حدود سالهای 30 رونق تارسازی و تارنوازی چنان بوده که ابداعاتی در سازسازی فرصت ظهور یافته است. هرچند این روند با رونق دوباره ساز سنتور رو به افول گذاشته است ...
علی دشتی برداشت خود از اولین کنسرت حبیب را در زمان حیات وی (سال 1322) نوشته و علاوه بر تعریف از سنتور حبیب، فضای اجتماعی کنسرت را نیز نقد کرده است ...
نقلقولهایی از حبیب سماعی به همراه خاطراتی نقل شده از نورعلی برومند، محمودعلی برومند، روحالله خالقی، مصاحبه با قباد ظفر، خطراتی از عبدالرسولی و شهریار و نظرات هانری ماسه و علی دشتی در مورد نبوغ حبیب سماعی در سنتورنوازی در این مطلب آمده است.
حبیب همیشه خود میگفت که فقط قباد ظفر، مرتضی عبدالرسولی و نورعلی برومند شاگردان واقعی او هستند و بقیه جز مدت کوتاهی با او کار نکردهاند. به این فهرست مهدی ناظمی، ابوالحسن صبا، حسین یاحقی و ابراهیم منصوری را نیز باید افزود ...
در میان صفحات حبیب، صفحه شور و گریلی از بقیه شهرت بیشتری داشته و تا حدود سال 1336 نیز (30 سال بعد از ضبط و انتشار آنها) هنوز طرفداران زیادی داشته است.
حبیب هیچگاه قطعهای تکراری نمیزد و هیچ دستگاهی را مکرر شروع و تمام نمیکرد. از صد بار که سماعی همایون نواخته است دو درآمد یکسان و دو شروع یکسان از او شنیده نشده است...