ساخت سنتور و اصطلاحاتی که باید با آن آشنا شویم

یادداشت، نوید مسجدی

مرزبندی یا تعریف مشخصی در مورد اینکه یک سازنده سنتور تک‌کار است یا سری‌کار وجود ندارد. به هر ترتیب ساختن سنتور با صنایع دستی و نجاری (به عنوان فن) نزدیکی زیادی دارد. در واقع بخشی از فرایند ساختن سنتور در حوزه کارِ دستی است. تا همین اواخر، سازندگان محدودی وجود داشتند، علم ساختن سنتور نزد آن‌ها انحصار بود. تعداد تولیدات آن‌ها هم به دلیل زمان‌بر بودن ساخت، دقت بالا و از همه مهم‌تر تقاضای اندک نوازندگان، محدود بود. تاریخ موسیقی در دهه‌های اخیر نشان می‌دهد که تقاضا برای نوازندگی سنتور مداوم افزایش یافته است. به همین دلیل افراد زیادی مشتاق به ساخت سنتور شده‌اند. از سوی دیگر انحصار فن سازندگی سنتور نیز تا حدود زیادی از بین رفته است. هرچند هنوز دقایق زیادی در ساخت به ویژه در مراحل پایانی وجود دارد که به صورت تجربی (دانش حضوری) است و به صورت مدون درنیامده تا همه سازندگان بتوانند از آن استفاده کنند.

مراحل ساخت سنتور

به طور کلی ساخت سنتور از ابتدا تا انتها شامل دو بخش است. در بخش اول فن نجاری و صنایع دستی پررنگ است و در بخش دوم ریزه‌کاری هنری است. این یکی اما هنوز در دسترس همگان قرار ندارد و بخش زیادی از این دانش تجربی و نانوشته باقی مانده است. با دانستن کلیاتی در مورد اندازه زوایا، قطر تراش و سایر ویژگی‌های ساختمان سنتور، تقریباً همه قادرند سنتور بسازند. این بخش اولِ فرایند ساخت سنتور در دهه‌های اخیر بیش از پیش صنعتی شده و به تولید انبوه رسیده است. اکثر سازندگان حرفه‌ای سنتور در این بخش از همکاران نجار خود کمک می‌گیرند و برخی قطعات را به تعداد انبوه تولید می‌کنند. همچنین است در مورد تولید بخش‌های فلزی مثل گوشی، سیم‌گیر و مانند آن در سنتور. در این راستا برخی سازندگان تلاش کرده‌اند تا با ثابت نگه داشتن برخی عوامل نظیر عمر چوب، برش‌ها، قطر و اندازه و مانند آن، امکان تولید بیشتر با کیفیت یکسان را فراهم کنند.

سفارشی کار یا سری ساز!

اگر فرض کنیم که سازندگان سنتور کمابیش تا این مرحله یکسان عمل می‌کنند، از این به بعد سازندگان سنتور به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند. گروه اول سنتورهای تولید شده تا این قسمت را با دستکاری اندکی روانه بازار می‌کنند. این دسته یا از عوامل یکسان شده تولید در مرحله اول اطمینان کامل دارند و یا به همه دقایق ساخت در مرحله دوم آگاه نیستند. بنابراین سنتورهای تولید شده توسط این دسته طیف وسیعی از کیفیت صدا و ساختمان سنتور را شامل می‌شود. از سنتورهای مشقی توسط سازندگان جوان و تازه وارد به این بازار تا سازندگان حرفه‌ای با سنتورهای چند مُهر، نام‌ها و نشان‌های تجاری و مانند آن. این دسته در واقع سری‌کاران هستند.

سازندگان سری‌کار بازار خود و استانداردهای خودشان را دارند. برخی از سازندگان از تعداد مهر برای مشخص کردن تفاوت کیفیت و صدای سازهای تولیدیشان استفاده می‌کنند. برخی از عناوین درجه یک، دو و سه برای دسته‌بندی استفاده می‌کنند. عده‌ای هم از تزیینات اضافی، چوب‌های موج‌دار، رنگ‌های متنوع یا ترکیبی از همه این‌ها برای طبقه‌بندی استفاده می‌کنند. سازندگان سری‌کار در واقع به دنبال صنعتی کردن ساخت سنتور هستند. آنها تلاش می‌کنند فرایندهای تجربی و زمان‌بر را استاندارد کرده و در چارچوب مشخصی قرار دهند تا توان تولیدشان افزایش یابد.

دقایق ساخت در مرحله دوم

در مرحله دوم فرایند ساخت سنتور، تراش موردیِ صفحه‌های سنتور به ویژه صفحه رو، پل‌گذاری (ثابت و رگلاژ)، کونیک گوشی‌ها و استفاده از مواد با کیفیت، چوب سالخورده و خیلی عوامل دیگر موجب می‌شود تعداد سنتور تولید شده کاهش یابد، سنتورها سفارشی شوند و قیمت هم به تبع آن افزایش یابد. علم این مرحله از ساخت سنتور نزد همگان نیست. بخش زیادی از این علم تجربی و شخصی بوده و فرمول مشخصی برای آن وجود ندارد. و سرآخر اینکه افراد زیادی هم به دنبال آن نیستند. چون سنتورهای تولید شده در مرحله اول همواره بازار خوبی دارند. سازندگان تک‌کار یا سفارشی‌ساز معمولاً وقت و حوصله بیشتری برای تولید هر ساز بخرج می‌دهند. ساخت سنتور از لحاظ آن‌ها بعد از تکمیل ساختمان سنتور و سیم‌ اندازی آغاز می‌شود.

با همه این‌ها هیچ مرز مشخصی میان روش فعالیت سازندگان سنتور وجود ندارد و آنچه با اهمیت است کیفیت و صدای سنتورهای ساخته شده توسط ایشان است. برخی سازندگان سنتور در دوران قدیم زادور ارمنی، مارکار اصفهانی، آقا گل اصفهانی، خاچیک، حاج محمد کریم‌خان و سیف‌الله خان اصفهانی هستند و در دوران معاصر از مهدی ناظمی، ابراهیم قنبری، رضا معمارزاده، محمد عطایی، عارفی، منوچهر پوریان‌خیر، داریوش سالاری، دلشاد، موسوی، رضایی، علی غفاری، راسخ، وظیفه‌دوست، عرفان سیف، حسن‌نیا، بختیاری‌کیا و …  می‌توان نام برد.

مجموعه کتاب‌های فروشگاه سازگاه درباره آموزش سنتور، ساخت سنتور و نت آهنگ‌ها

برخی اصطلاحات کاربردی در شناسایی صدای سنتور

در هنگام آزمودن یک سنتور توسط استاد سازنده یا نوازنده حرفه‌ای، اغلب اصطلاحاتی شنیده می‌شود که مشخص نیست در مورد چه کیفیت یا اَشکالی از صدا بکار می‌روند. در زیر تلاش شده تا توضیحی برای برخی از این موارد ارایه شود.

حبیب سماعی و سنتورش گوش بریده

صدای زنگ‌دار

به معنای صدای مناسب برای مضراب با نمد یا سنتوری است که برای نواختن با مضراب با نمد مناسب‌تر است.

صدای باز

مناسب برای مضراب بدون نمد یا سنتوری است که برای نواختن با مضراب بدون نمد یا لخت مناسب است.

صدای پر همهمه یا ول

این اصطلاح مربوط به سنتورهایی است که صدا در جعبه طنینی آن‌ها (همان ذوزنقه) بیش از حد استاندارد مانده و با بقیه صداها ترکیب می‌شود. به طوری که همهمه‌ای در ساز شنیده می‌شود. معمولا سازهای جوان، سازهایی که مشکل پل‌گذاری دارند و سازهایی که با سیم قرمز تولید شده‌اند ممکن است این مشکل را داشته باشند.

تقه کردن

اصطلاح تقه کردن را هرجا شنیدید نشانه خوبی نیست. این به صدایی گفته می‌شود که نباید تولید شود و نشان از وجود ایراد در ساختمان سنتور دارد. در سنتورهای مشقی احتمال وجود تقه به دلیل کیفیت ساخت زیاد است. اما در سازهای خوب نباید هیچ یک از خرک‌ها تقه داشته باشد. تقه در واقع صدای اضافی علاوه بر صدای برخورد مضراب با سیم است.

تِپ تِپ

اصطلاح تپ‌تپ هم خوب نیست! تپ‌تپ به کیفیتی از صدا گفته می‌شود که با هر ضربه مضراب، علاوه بر صدای نت، چیز دیگری هم شنیده می‌شود.

گِز زدن سیم‌های یک خرک

این صفت حالتی از صداست هنگامی که بر یک خرک ضربه بزنیم، علاوه بر صدای تولید شده، یک صدای زنگ اضافی هم از ساز شنیده می‌شود که خوشایند نیست و ممکن است با تکنیک‌های مختلف از جمله پل‌گذاری و اضافه کردن پل رگلاژ مشکل تا حدودی رفع شود.

مطلبی درباره مقایسه قیمت انواع سنتور

برخی مسایل جانبی اما مهم در ساخت سنتور

علاوه بر توصیف انواع صدا، برخی مسایل هم نشان دهنده کیفیت و دقت در ساخت سنتور هستند. این موارد اگرچه ممکن است برای نوازندگان با سنتورهای مشقی یا سازندگان سنتورهای معمولی اهمیت نداشته باشد، اما نزد سازندگان و نوازندگان حرفه‌ای بسیار مورد توجه است.

پله‌ای شدن گوشی

این هنگامی است که موقع کوک کردن و وقتی گوشی را میچرخانیم تا به کوک دلخواه برسیم، گوشی هنگام چرخش به جای حرکت دورانی نرم و روان، حالتی خشک و پرشی دارد. کار کردن با این نوع گوشی ساده نیست و کوک دقیق ساز زمان زیادی نیاز دارد. بهتر است گوشی‌ها عوض شوند یا تمهیداتی در جای گوشی (داخل کلاف سنتور) انجام شود.

شُل بودن گوشی

این حالت در هنگامی است که وقتی کوک می‌کنیم، به دلیل شل بودن گوشی داخل سوراخ آن، گوشی نمی‌تواند کوک را تحمل کند و دوباره به سرجای قبلی باز می‌گردد و به اصطلاح کوک خالی می‌شود. در مواردی ممکن است گوشی با کوبیدن آهسته و آرام، (مثلا با چکش کوک) در جای خود سفت شود اما اگر این موضوع ادامه داشته باشد، یعنی اندازه گوشی برای سوراخ‌های کلاف مناسب نیست.

رطوبت و نقش آن در ساختمان و صدای سنتور

بحث‌های زیادی در این مورد شده است و اساتید سازنده سنتور نظرات متفاوتی در این زمینه دارند. اما یک نکته که همه بر آن توافق دارند این است که رطوبت بر صفحه سنتور با قدمت بالا اگر تأثیر مثبتی نداشته باشد، قطعا تأثیر مخرب ندارد. بهتر است قبل از خرید ساز، اگر می‌خواهیم ساز را در مناطق مرطوب نگهداری کنیم، به سازنده بگوییم تا او تمهیداتی برای این موضوع در نظر بگیرد. نشانه تأثیر رطوبت بر ساز این است که اگر کوک ساز وقتی در هوای مرطوب قرار می‌گیرد بالارود (زیرتر شود)، یعنی صفحه رویی ساز در اثر رطوبت کمی به سمت بالا حرکت کرده و این برای ساز حتی خوب است. اما اگر کوک ساز پایین آید (بم شود) این یعنی صفحه به سمت داخل حرکت کرده و سریعاً باید ساز از منطقه مرطوب خارج شود. توجه شود که این تغییر کوک بسیار جزیی و قبل از انتقال ساز به منطقه مرطوب باید اندازه کوک را با کمک تیونر یادداشت کرده باشیم تا پس از ورود به منطقه مرطوب بتوان تفاوت را محاسبه کرد.

منابع

  • ارفع اطرایی، ناظمی و سنتور، نشر پارت، 1370.
  • شهاب منا، هزار و یک پرسش درباره سنتور، نشر خنیاگر، 1397.
  • داریوش سالاری، استاد ناظمی مبتکر پل رگلاژ بود، از وبسایت هارمونی تاک، مهر 1385.
  • رضا معمارزاده، گفتگوی خصوصی در مورد انواع صدای سنتور و نحوه ساخت، 1397.

پرسش‌های متداول درباره ساختمان سنتور

معمول‌ترین سنتور برای نوازندگی و آموزش، سنتور 9 خرک سل کوک است (که در واقع در مجموع 18 خرک دارد). خرک سوم از پایین در این نوع سنتور سل اکتاو چهارم کوک می‌شود. سنتورهای کوچک‌تری هم هستند (به ویژه در دو ضلع بالا و پایین ذوزنقه) که 9 خرک دارند، اما با توجه به اینکه طول سیم‌ها به واسطه کوچک‌تر بودن جعبه صوتی سنتور کوتاه‌تر است، می‌توانند کوک‌های بالاتر (زیرتر) را تحمل کنند. سنتور سل دیز، لا و سی کوک معمول است. در این موارد خرک سوم از پایین برابر با نام سنتور (مثلا سل دیز) یعنی نیم پرده بالاتر کوک می‌شود. توضیح اینکه “فرکانس” خرک سوم در این مثال سل دیز کوک می‌شود اما خرک سوم با همان نام “سل” شناخته می‌شود و علامت نت آن همان سل است، فقط فرکانس آن زیرتر کوک شده است. در مورد سنتورهای لا و سی هم این قاعده صادق است.

از سوی دیگر سنتورهای بزرگ‌تر از لحاظ ابعاد هم ساخته می‌شود مثل سنتور فا کوک که در آن خرک سوم فا بکار اکتاو چهارم کوک می‌شود. علاوه بر این‌ها، سنتورهایی با تعداد بیشتر خرک هم ساخته می‌شود که ابعاد بزرگ‌تری نسبت به سنتورهای سل کوک دارد، از جمله سنتورهای 10، 12، 14 و 16 خرک که در هر سمت تعداد بیشتری نت در اختیار نوازنده قرار می‌گیرد و سبک‌های نوازندگی مختلفی برای آن وجود دارد.

مناسب‌ترین و معمول‌ترین چوب برای مضراب، گردو است. چوب‌های گل سرخ، ازگیل و گلابی هم مورد استفاده قرار می‌گیرند. برای صدای تیز و حجیم سنتور و سبک نوازندگی بدون نمد، بهتر است از بخش متراکم چوب گردو یا ازگیل استفاده شود تا در اثر ضربه به سیم‌ها، سر مضراب دچار خوردگی نشود. برای صدای نرم‌تر، کم حجم‌تر و سبک نوازندگی با نمد، استفاده از چوب‌هایی مثل گلابی توصیه شده است.

مُهر، علامت تجاری است که سازنده سنتور برای تضمین کیفیت ساز روی آن حک می‌کند. مُهرها هرجای ساز می‌توانند حک شوند و تعداد بیشتر معمولا نشان دهنده کیفیت بهتر ساخت، عمر بیشتر چوب صفحه و قیمت بالاتر است. صرف وجود یک علامت (مُهر) نشانه مرغوبیت نیست و نام سازنده باید برای خریدار شناخته شده و معتبر باشد، در غیر این صورت هرشخصی می‌تواند علامت تجاری روی هر سنتور با هر کیفیتی حک کند.
مُهرِ بیشتر به معنای صدای بهتر نیست. این موضوع بستگی زیادی به سلیقه صوتی ما دارد. اگر سلیقه گوشمان هنوز شکل نگرفته، خرید سنتور با مهرهای بیشتر توصیه نمی‌شود و اگر سلیقه‌ای داریم، در این صورت تعداد مهرها ملاک نیست. حتی ممکن است سازی ارزان‌تر یا با یک مهر، از ساز سه مهر بهتر باشد. اما به طور کلی وقتی سازنده‌ای از تعداد بیشتری مهر استفاده می‌کند، به این معنی است که از نظر او آن ساز کیفیت ساخت و صدای بهتری دارد.

بله، جنس سیم، ضخامت آن و نام تجاری آن اهمیت دارد. اما اول اینکه، تقریباً به جرات می‌توان گفت اجناس موجود در بازار ایران که همه سازنده‌ها از آن استفاده می‌کنند مشابه است و تنوع در ضخامت، جنس و نام تجاری بسیار محدود است. دوم اینکه، تفاوت بسیار جزیی حاصل از استفاده از جنس سیم بهتر در صدای سنتور بوجود می‌آید که بیشتر در مورد سنتورهای حرفه‌ای و نیمه‌حرفه‌ای آشکار می‌شود. در مورد سنتورهای کم کیفیت یا مشقی، جنس سیم آنچنان تأثیری در صدا ندارد. ضمن اینکه اثبات استفاده از جنس سیم خوب در سنتور هم تاحدود زیادی مشکل است.

پاسخ بسیار مشکل است و بستگی زیادی به سلیقه صوتی گوش هر شخص و نحوه توصیف و استفاده او از کلمات برای توصیف صدا دارد. صدای زنگ‌دار، صدای نرم، مخملی، صدای پُر و مانند آن برخی اصطلاحاتی است که نوازندگان حرفه‌ای هنگام آزمایش سنتوری که اولین بار است با آن می‌نوازند، استفاده می‌کنند.

ساخت سنتورهای با صفحه بزرگ‌تر از معمول مهارت می‌خواهد، چون اندازه‌ها بزرگ‌تر است محاسبات پل‌گذاری، گل‌ها، اضلاع و غیره متفاوت می‌شود و بنابراین سازنده باید زبدگی لازم داشته باشد. در عین حال این سنتورها معمولا سفارشی هستند، چون خریداران آن‌ها کم هستند. حجم صدای سنتورهای بزرگ‌تر کمی بیشتر و صدا بم‌تر است، اما فارغ از کیفیت صدا، تجربه نوازندگی با این سازها است که می‌تواند متفاوت باشد.

سنتور با کیفیت صدا و ساخت حرفه‌ای بین 3 تا 3.5 کیلوگرم وزن دارد. برخی سنتورهای مشقی تا 4 کیلوگرم هم، احتمالا به دلیل ضخامت کلاف یا استفاده از چوب جوان، وزن دارند. اگر از چوب‌های سالخورده استفاده شود، وزن سنتور نباید قابل توجه باشد. اگر سنتور شما کمی سنگین است احتمال دارد یا چوب کلاف سنتور ضخیم است (که مشکلی در صدا ایجاد نمی‌کند) و یا از چوب جوان برای صفحه رو و زیر استفاده شده که در این صورت هم در افت صدا مؤثر است و هم احتمال تاب خوردن صفحه در آینده نزدیک وجود دارد.

تعویض سیم زمان از پیش تعیین شده‌ای ندارد و ارتباط مستقیم با میزان استفاده (نوازندگی)، مرغوبیت جنس سیم و آب و هوایی که ساز در آن نگهداری می‌شود دارد. سیم‌های زرد بهتر است حداکثر هر 2 سال یکبار و سیم‌های سفید حداکثر هر 5 سال یکبار تعویض شوند. اگر نخواهیم سیم‌ها را تعویض کنیم، می‌توان با یک پنبه آغشته به الکل آن را تمیز کرد. اکسیدشدن سیم‌ها به ویژه در سنتورهای با کیفیت ساخت خوب، موجب افت صدا می‌شود.